Πριν από 44 χρόνια κυκλοφόρησε για μένα ο καλύτερος concept σόουλ δίσκος όλων των εποχών. Μια κριτική για το αμερικάνικό όνειρο και το πως είχε καταντήσει, δοσμένο έτσι που κάνει τους πολύ βαρύ και ασήκωτους ράπερ να μοιάζουν με εφηβικά σχολιαροόπαιδα. Από το τίτλο του κιόλας σε προετοιμάζει για να σου πει πως έχουν τα πράγματα, για αυτό δεν υπάρχει και ερωτηματικό στον τίτλο του. Το ότι ηχογραφήθηκε αβίαστα, μακριά από τον πίεση για επιτυχία, είχε φροντίσει για το πασπαρτού, η τεράστια επιτυχία του ομότιτλου single, μέσα σε δέκα μόλις μέρες δείχνει την ιδιοφυΐα του Marvin και της παρέας του. Όσο για τη μουσική, απόλυτα σαγηνευτική, βαθιά μπάσα, υπέροχα percussion, υπνωτιστικά φωνητικά, καθάρια παραγωγή, διδακτική για τα σημερινά "φορτωμένα", λουσάτα σκουπίδια. Σκέτη απόλαυση, ένας κλασσικός δίσκος χωρίς εισαγωγικά βέβαια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου