Ένας μοντέρνος "μαύρος" δίσκος που ακούγεται και σήμερα το ίδιο φρέσκος, σαν να μην πέρασε μέρα από τα 25 και χρόνια που κουβαλάει πάνω του. Η συμμορία του Jazzie B, του Nellee Hooper, του Howie Bernstein και φυσικά η diva Caron Wheeler στα καλύτερά τους. Εθιστικά μπάσα, αφρικάνικες επιρροές, υπέροχα φωνητικά, house ρυθμοί και τόσοι πολλοί άλλοι λόγοι για να λατρέψει κάποιος έναν τέτοιο "κλασσικό" δίσκο, που δικαιολογημένα δεν ξεπεράστηκε από τις υπόλοιπες δουλειές των δημιουργών του. Για μένα σημείο αναφοράς μαζί με το Blue Lines των Massive Attack.
