Αν και κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 2011, είχα την ευκαιρία να τον ακούσω μόλις τώρα. Συμφωνώ ότι ήταν από τους καλύτερους της μαύρης μουσικής την περσινή χρονιά. Υπέροχη ευρηματική παραγωγή, πως θα μπορούσε άλλωστε να ήταν κάτι διαφορετικό με τους εν λόγω δύο κυρίους. Τα samples μπορεί να μην είναι τόσο ευρηματικά, πόσο James Brown μπορείς να βάλεις άραγε σε ένα δίσκο...αλλά αυτό είναι ένα πολύ μικρό ψεγάδι. Beyonce, Curtis Mayfield, RZA, Frank Ocean, Q Tip, είναι μερικές από τις συμμετοχές. Όσο να αφορά τους στίχους έρχονται να συμπληρώσουν το πλαίσιο για έναν ολοκληρωμένο rap δίσκο. Πάντα μου άρεσαν οι δίσκοι που δεν βρίζουν ασύστολα χωρίς κανένα χαλινάρι και στόχο, και οι δίσκοι που τα πιο σημαντικά τους θέματα δεν είναι τα πάρτι, οι σαμπάνιες οι Μερτσέντες και σχέσεις με γυναίκες που τις σέρνουν τα μύρια όσα. Οι σχέσεις γονιού - γιού, η χωρίς νοήμα βία στους δρόμους, το αμερικάνικο όνειρο, αναφορά στον Michael Jackson, στοίχοι επηρεασμένοι από τη σιωπή των αμνών και ο ενδιαφέρον κατάλογος δεν έχει τέλος. Ξεχωρίζω τα No Church in the Wild, Lift off, New day, και ένα πραγματικά σπάνιο κομμάτι το Murder to Excellence.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου