Michael Jackson a legendary live

The 25 years Motown anniversary

Ο ίδιος ο Michael Jackson είπε ότι ήταν η καλύτερη εμφάνιση που είχε κάνει μέχρι τότε άρα...

Ο λονδρέζος στο 2010 έβγαλε την τέταρτη δισκογραφική του δουλειά. Ο κατά κόσμο Simon Green, πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα τους downbeat πειραματισμούς του. Με φυσικά όργανα σχεδόν όλα παιγμένα από τον ίδιο, και με μια όμορφη φωνή, αυτής της επίσης λονδρέζας Andreya Triana, το γλυκό δένει όμορφα. Ο Bonobo κερδίζει το στοίχημα που οι περισσότεροι δίσκοι της electronica χάνουν, να φτιάξει δηλαδή ευκολομνημόνευτα διαμαντάκια που στροβιλίζονται στο μυαλό και μετά την ακρόαση. Για όλους εμάς που η μουσική δεν αποτελεί βαριεστημένη υπόκρουση τα κυριακάτικα απογεύματα, αυτή η ικανότητα του είναι ευπρόσδεκτη. Ακούστε το "kiara" με το εθιστική μελωδία από βιολί, το "we could forever" με το κιθαριστικό riff και το φλάουτο να συνδιάζονται άψογα με αφρικανικούς ρυθμούς, ταξιδέψτε με τη φωνή της Triana στο "stay the same", και αποχαιρετήστε το 55λεπτό μουσικό παιδί του Εγγλέζου παρέα με το ομότιτλο αριστούργημα...μέχρι να πατήσετε ξανά.. το repeat του cd player.

Show 2/12/2010

1. Lipps Inc. - FunkyTown (Special Disco Mix) (12:43)
2. Maria Vidal - Body Rock (Dance Mix) (6:28)
3. Matt Bianco - Don't Blame It On That Girl (Extended Version) (6:07)
4. Midnight Star - Midas Touch (Extended Dance Version) (6:38)
5. moloko - sing it back (can 7 supermarket mix) (8:21)
6. R.E.M. - Losing My Religion (Shelter Vocal Mix) (6:38)
7. Rockwell - Somebody's Watching Me [Vocal Version] (4:56)
8. Tasmin Archer - Sleeping Satellite (Extended Version) (6:51)
9. Sly Fox - Let's Go All The Way - Sly Fox (Long Version) (5:09)
10. Sting - Englishman In New York (Ben Liebrand Mix) (6:12)
11. The Brand New Heavies - Dream On Dreamer (The Angel Remix) (5:56)
12. The Jacksons - Nothin (That Compares 2 U) (Sensitive Vocal Mix) (5:59)
13. The Outfield - Your Love (Breakbeat Remix) (4:58)
14. Tina Turner - Two People (Tender Mix) (7:21)
15. Tina Charles - I Love to Love (Live in London 12 " Mix) (5:18)
16. Tom Jones - If I Only Knew (T-Empo's 'Live From Las Vegas' Club Mix) (8:05)
17. TONE LOC - all through the night (bnh radio mix) (4:58)
18. Towa Tei - Luv Connection (The Angel remix) (7:43)
19. Will Downing - The World Is A Ghetto (Ghetto Club Mix) (8:09)

The Roots How i got over.

Τους Roots τους γνώρισα, όπως και ο περισσότερος κόσμος στην Ελλάδα άλλωστε, από το "seed 2.0" και το Phrenology του 2002. Τους λάτρεψα με το The tipping point και έκτοτε τους έχω από κοντά. Το συγκρότημα από τη Φιλαδέλφεια έβγαλε το 11ο άλμπουμ του και έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς...ξανά. Από την αιθέρια εισαγωγή του A piece of light και το υπέροχο blues συναίσθημα του walk alone, μέχρι την γκόσπελ - trip hop διάθεση του dear God, αλλά και τα αλλά Otis redding περάσματα στο Now or never και την αναγέννηση του Curtis mayfield στο ομότιτλο How i got over, ο δίσκος είναι απόλυτα εθιστικός. Τι να αφήσεις έξω από τις υπέροχες στιγμές του δίσκου, αναρωτιέμαι...τα παραμυθένια φωνητικά της καλιφορνέζας πιανίστριας - αρπίστρια Joanna Newsom στο Right on ή τον αγαπημένο John Legend στο the fire; Ένα ακόμη διαμάντι που αν ήταν βινύλιο θα το είχα ήδη λιώσει από τις επαναλαμβανόμενες ακροάσεις. Respect...

Rous Selftitled

Το να γράψω κάτι για το τραγούδι "εξαιρέσεις" που έκανε πάταγο και σιγοτραγουδήθηκε από πάρα πολλούς ανεξαρτήτου ηλικίας, θα ήταν σχεδόν ανόητο. Ο δίσκος όμως του Rous (Γίωργος Γεωργιάδης -Ρουσέτος) είναι πολύ περισσότερα από το παραπάνω χιτ. Η μουσική του έχει μια αμεσότητα στην μελωδία της που χαρακτηρίζει τα διαμάντια που δε χρειάζονται την ιλουστρασιόν παραγωγή για να κρύψουν εναγωνίως το πόσο "μικρά" στέκονται σαν συνθέσεις. Οι επιροές του σίγουρα πηγάζουν από τα sixties, το φολκ τον Dylan και τους Beatles και είναι επίσης εμφανές ότι έχει ακούσει πολύ Ξήλινα Σπαθιά και Τρύπες. Επίσης πάντα μου άρεσαν τα τραγούδια που δίνουν και λίγο χώρο στη σιωπή...Όσο για τους στίχους που κάθε άλλο παρά φλύαροι και εύκολοι είναι, αφήνουν σχεδόν και μια γοητευτική, γλυκόπικρη αίσθηση στο μυαλό και στην καρδιά. Επίσης έχουν και κάτι πολύ σπάνιο δεν ακούγονται δήθεν. Δε θα πω ότι περιμένω με ανυπομονησία τη δεύτερη δουλειά του, νομίζω είναι ωραίο απλά να χαρούν, όσοι αγαπούν την καλή ροκ ελληνική μουσική, το "πνευματικό παιδί" του Rous γιατί πλέον πολύ σπάνια έρχονται τέτοιοι εγχώριοι ήχοι στα αυτιά μας.

Τα πέντε χρόνια που έλειψαν οι Gorillaz του frontman των Blur, Damon Albarn, και του Jamie Hewlett, δε φαίνεται να επηρέασαν τη φόρμα τους. Η εικονική μπάντα διαχειρίζεται αυτά που την ανέδειξαν άψογα. Σουλ, ποπ και χιπ χοπ μουσικές σε ένα ενδιαφέρον κολάζ αρμονικά φτιαγμένο. Οι καλεσμένοι σχεδόν περισσεύουν αφού συμμετέχουν ούτε λίγο ούτε πολύ, εννέα τον αριθμό και δείχνουν το προσωπικό στίγμα τους κάνοντας έτσι τη συγκεκριμένη δουλειά ιδανική για επαναλαμβανόμενη ακρόαση. Βέβαια δεν παύει να είναι ένας ποπ δίσκος και ως τέτοιος πρέπει να προσεγγίζεται πόσο μάλλον όταν ξέρουμε περίπου τι περιμένουμε να ακούσουμε. Οι ανατροπές, η ωρίμανση, τα κόνσεπτ είναι πολύ καλά για να κάνουν πιο ενδιαφέρουσες τις καλλιτεχνικές δουλειές αλλά νομίζω ότι κυρίως αναζητούνται από τους κριτικούς για να γεμίζουν σελίδες περιοδικών και εφημερίδων και για να ψάχνουν μέσα από την αποκαθήλωση σχημάτων και καλλιτεχνών το next big thing...που πουλάει άλλωστε και περισσότερο. Προσωπικά κάθε φορά που ξεκινάω να ακούω μια καινούργια δουλειά ενός τραγουδιστή - γκρουπ που βρίσκεται χρόνια στο κουρμπέτι δεν περιμένω να ακούσω και το νέο Sgt. Peppers... και αυτό είναι μια δίκαιη προσέγγιση πιστεύω.

Στα 21 του χρόνια ο Paolo Nutini από τη Σκοτία κυκλοφόρησε το δεύτερο δίσκο του που είναι απολαυστικός. Ρέγκε, σκά, κάντρι, σουίνγκ, σόουλ είναι τα μουσικά χαλιά του που βοηθάνε να ξετυλιχτεί ένας ιδιαίτερος τραγουδοποιός, τόσο διαφορετικός από τους περισσότερους της γενιάς του. Υπάρχει διάχυτη μια καλλιτεχνική ωριμότητα που μου είναι ευχάριστα απρόσμενη και μια δημιουργική αφομοίωση επιρροών που εκδηλώνεται σε όλες τις στιγμές του δίσκου μέσω μικρών μουσικών διαμαντιών. Επιπλέον διαθέτει και μια ζεστή φωνή που υπηρετεί το κάθε τραγούδι μοναδικά. Έτσι καταφέρνει να ακούγεται πότε σαν Bob Marley, άλωτε σαν Otis reding, στη συνέχεια σαν johnny Cash και αλλού σαν Van Morrison. Τελικά η ομορφιά της πραγματικής μουσικής έχει και στις μέρες μας χώρο για να ανθήσει με τη βοήθεια ολόφρεσκων σπόρων...Ακούστε τον ξανά και ξανά από την αρχή ως το τέλος.

Στο δρόμο των arrested development, των de la soul, των roots και των Outkast ένας Σομαλός κάτοικος Καναδά βγάζει έναν καταπληκτικό ραπ δίσκο. Το δεύτερο δισκογραφικό του πόνημα περιέχει ότι μου αρέσει σε έναν δίσκο αυτού του είδους... υπέροχη μουσική και samples, στοίχους μακριά από τη βαρβατίλα των ημιμαθών υλιστών, γκάνγκστα ράπερ και γενικά μια οικουμενική αισθητική, πραγματιστική αλλά και θετική και τόσο μοναδική και φρέσκια όσο μόνο το ραπ μπορεί να προσφέρει. Ακούστε ξανά και ξανά τα "bang bang", "waving flag" "Τ.Ι.Α." και "Take a minute".

Στα τέλη του 2009 ένας υπέροχος soul δίσκος...Είναι η πέμπτη δουλειά της Alicia Keys (αν υπολογίσουμε και το unplugged) και περιέχει και αυτή μαύρα διαμάντια που πιστεύω θα αντέξουν στο χρόνο και θα βρουν τη θέση τους στο soundtrack της ζωής αυτών που τρελαίνονται για καλή μαύρη μουσική. Τα "Try Sleeping With A Broken Heart" και το "Empire State Of Mind (Part 2) Broken Down" δύσκολα ξεπερνιούνται σε ποιότητα από σύγχρονες της με τόσο μεγάλη επιτυχία. Αλλά και τα υπόλοιπα τραγούδια του άλμπουμ σου δημιουργούν την αίσθηση ότι είναι ήδη classics και αυτό είναι χαρακτηριστικό των δίσκων που έρχονται για να μείνουν.

Αν είστε φανατικοί των αριθμών και των τραγουδιών μαζί, επισκεφτείτε αυτό το site για να μάθετε τα πάντα για τις επιτυχίες τραγουδιών, άλμπουμ, για ρεκόρ σε μια απίστευτη μεγάλη βιβλιοθήκη δεδομένων από το 1955 και μετά. Πάντα μεθοδικοί αυτοί οι Άγγλοι...

http://www.everyhit.com/

Οι Pink Martini είναι ένα ευρωπαϊκό συγκρότημα που κατά λάθος πρέπει να έχει βρεθεί στο Όρεγκον των ΗΠΑ, δε υπάρχει άλλη εξήγηση. Και σε αυτό το δίσκο τραγουδάνε δικά τους διαμάντια και διασκευές (τέσσερις) σε αγγλικά, ιταλικά, ισπανικά και γαλλικά. Τζαζ, λάτιν τζαζ, μπόζα ρυθμοί, ποπ πινελιές, επιρροές από κλασική μουσική, ντελικάτα φωνητικά, αυτά και άλλα πολλά περιέχει ο τέταρτος δίσκος του δωδεκαμελούς συγκροτήματος Προτείνω ανεπιφύλαχτα.

Το Λονδίνο έκανε πάλι το θαύμα του. Μετά το kiss with a fist το τραγούδι που έκανε αίσθηση το 2008, το καλοκαίρι το '09 έφτασε η ολοκληρωμένη δουλειά της Flowrence Welch. Οι παραγωγοί της δεν είναι τυχαίοι, βλέπε Bloc Party, Primal Scream, Arctic Monkeys, αλλά και πάλι αυτό δε είναι πάντα εγγύηση για ένα καλό άλμπουμ... Πάντως εμείς που μεγαλώσαμε με φωνές όπως αυτών των Kate Bush και Sinead O' Conor αλλά τολμώ να πω και Patti Smith έχουμε ένα deja vu, οι νεότεροι θα αναπνεύσουν επιτέλους καθαρή μουσική με τα κατάλληλα πνευμόνια που τους έλειπαν.

11 χρόνια καριέρας και ο πέμπτος δίσκος τους είναι ένα λυρικό, ποιητικό πόνημα ανώτατης αισθητικής και ακουστικής φόρμας. Ποιήτριες όπως η Δημουλά και η Νικολακοπούλου αλλά και ο Εμπιρίκος ενώνονται μοναδικά με τις μουσικές φόρμες του Χατζόπουλου και την αιθέρια φωνή της Νιτσοπούλου. Ανεπιφύλαχτα από τους καλύτερους ελληνικούς δίσκους που άκουσα τελευταία. Παραγωγή 2009.

Αν ενδιαφέρεστε να ξεκινήσετε μια συλλογή από αξιόλογους δίσκους cds και δεν ξέρετε πως να το κάνετε αυτό επισκεφτείτε το site του περιοδικού rolling stone με τους 500 καλύτερους δίσκους όλων των εποχών. Ότι ποιο ολοκληρωμένο υπάρχει στο internet. Αφορά την περίοδο 1955 - 2003. http://www.rollingstone.com/news/story/5938174/the_rs_500_greatest_albums_of_all_time

Το καλύτερο site για σύγκριση προγραμμάτων και όχι μόνο. διαλέξτε κατηγορία ή πρόγραμμα και θα σας το συγκρίνει με άλλα κορυφαία του είδους. Συχνά θα εκπλαγείτε με το πόσο διαφορετικά είναι τα κορυφαία προγράμματα της κατηγορίας που σας ενδιαφέρει από αυτά που νομίζετε για τα καλύτερα.
http://www.toptenreviews.com/

Το blog είναι υπό κατασκευή για αυτό να είστε ευγενικοί και υπομονετικοί ... ευχαριστώ